vrijdag 12 april 2013

Dead Fingers + Il Est Jaques live @ Dolhuis Dordrecht 11-04-'13


De tafeltjes en stoelen waren weer uit de berging gehaald, de kaarsjes aangestoken en de lichten gedimd. Afgelopen donderdag was het weer tijd voor een ontspannend avondje muziek in Dolhuis.

Zanger van de uitbundige rockband Misery Kids Stefan Jaques liet als eerste horen dat rockers ook nog iets anders kunnen dan zoveel mogelijk lawaai maken. Als Il Est Jaques treedt hij op, in zijn eentje met slechts een akoestische gitaar en zijn stem. Met een bijzonder warme stem zingt Jaques zachte, breekbare liedjes, muziek die doet denken aan Bon Iver. Echter is wel zo dat het gitaarspel zo minimaal is dat het soms ietwat saai wordt, niet erg storend maar het zou iets gevarieerder kunnen. Toch raakt hij soms ook in de knoop omdat hij te ingewikkeld doet met de begeleiding. Dit zou mede kunnen komen doordat hij met zoveel focus zingt dat de gitaar wat achter blijft. Verder speelt Il Est Jaques een heerlijk ontspannen optreden met prachtige liedjes en houdt het publiek dat langzaam binnendruppelt geïnteresseerd.

Dan komen Kate Taylor en Taylor Hollingsworth het podium op, het Amerikaanse duo dat samen Dead Fingers vormt. Met hun authentieke country/bluegrass trekken ze je decennia terug in de tijd op een reis door de Verenigde Staten. Tijdens de eerste nummers zak je weg in de dromerige stemmen en lichte riffs en vind je jezelf terug op een bootje dat stroomopwaarts de Mississippi opvaart. Na een paar nummertjes leg je aan en trek je te paard het binnenland in als de gitaren feller worden en het duo wordt aangevuld door een drummer. Zo rij je door het wilde prairielandschap totdat je opgeschrikt wordt door een vlammende solo, waarbij de lieve langharige gitarist Taylor Hollingsworth verandert in de Amerikaanse versie van Spike (gitarist Di-Rect) en met experimentele, progressieve solo’s het dak van Dolhuis eraf blaast. Ondertussen gaat de reis door het wilde westen door en kom je door dorpjes, drink je wat in de saloons en slaap je onder de sterrenhemel. Zo verandert de muziek bij elk nummer, dan weer vrolijk en energiek, dan weer rustig en breekbaar. Uiteindelijk komt de reis uit in een grote stad, de band stapt af van de country en de laatste nummers zitten meer in de richting van de indie-rock. Na nog een zacht liedje zit de reis er dan op en kijk je terug op een fantastische reis, Dead Fingers trakteerde het publiek op een geweldig optreden met prachtige, afwisselende liedjes. Een reis die men niet snel zal vergeten.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten