zondag 31 maart 2013

Sound From Dordt, Wat, Waar, Wanneer in april '13


Bibelot is zo goed als af, meerdere malen getest en zal deze maand dan echt gaan knallen met een zeer dikke line-up aan acts, dolhuis volgt de lijn die ze de afgelopen maanden al volgen; bijzondere en talentvolle bands, de popcentrale maakt zich klaar om de buurman van Bibelot in het energiehuis te worden, het belooft een bijzondere maand te worden: Sound from Dordt april `13.

Nadat eerst al de oud-bassist en oud-zanger van The Madd in Dolhuis stonden als The Kik komt nu op donderdag 4 april de oud-drummer langs. Marty Graveyard zit net zoals The Kik nog steeds in dezelfde richting als The Madd, maar dan iets rustiger, iets minder beat en iets meer surf. Een aanrader dus voor fans van The Kik of The Madd, of gewoon mensen die van een feestje houden, want daar staan deze gasten altijd garant voor.

Vrijdag 5 april wordt Bibelot groots geopend met een van Nederlands’ grootste bands, Kane. Zoals altijd bij dit soort bands is het al weken uitverkocht, maar niet getreurd want een verdieping lager zullen The Don’t Touch My Croque Monsieurs de Powerstage officieel openen. Deze Neo-Indie-Punk-Hoppers houden van gek, hard, snel, energiek en zo zijn hun optredens dus ook, een groot feest dus. Daarna zal de avond doorgaan met Crossover, een feest met toffe diverse muziek wat lekker meegenomen is als je naar TDTMCM gaat.

Het openingsweekend gaat de volgende dag, zaterdag 6 april, verder met twee feesten de Main- en Powerstage. De groengemaskerde Dr. Lektroluv zal de Mainstage onveilig maken met keiharde Techno, samen met Lustige Lola & dj Weltschmerz, Modek en Krause. Als je te nationalistisch bent om voor een Belg te gaan dansen of gewoon niet van techno houdt kan je ook naar HRTZ #11 in de Powerstage. Hier zullen twee van de grootste Nederlandse dubstep dj’s gaan draaien: Addergebroed en Limewax. Daarnaast de talenten Spag Heddy en Mr. Delirious en natuurlijk de mannen achter HRTZ: Flanger, Uxorious en The State.

Alsof het weekend nog niet lang en druk genoeg is qua muziek verlengt dolhuis het ook nog een dag want op maandag 8 april treedt Ben Caplan op in het voormalige gekkenhuis. Met zijn lange baard en grote bril zou je op het eerste gezicht denken dat hij zelf uit een gekkehuis komt, totdat hij zijn gitaar oppakt en zijn stembanden laat trillen. Dan staat daar opeens een folkmuzikant met een fantastische stem die van heel ruig naar heel emotioneel kan. Een must-go voor singer-songwriter/folkfans.

De volgende band zijn zuiderburen van Ben Caplan, Dead Fingers uit de VS treden op donderdag 11 april op in Dolhuis. En ondanks de naam zijn de vingers van dit duo totaal niet dood maar tokkelen ze er lekker op los. Bluegrass en Country, lekker Amerikaans. Het voorprogramma zal verzorgt worden door Stefan Jaques, bekent van Misery Kids.

Hoe tof het nieuwe bibelot ook is, het komt wel met een probleem, wat als er in beide zalen een tof optreden is? Dit is vrijdag 12 april het geval. In de Powerstage treedt Kensington op, die met hun nieuwe album Vultures echt zijn doorgebroken. Met hun up-tempo rock veroveren ze in een enorm tempo Nederland, waardoor een Serious Talent Award van 3fm niet uit kon blijven en treffen op hun clubtour overal uitverkochte zalen aan, zo ook in Dordrecht. Maar niet getreurd, want in de Mainstage staat Fresku voor The Rise Of Hiphop, de rapper die er bekent om staat om alles net even anders te doen. Zijn tweede album Maskerade is goed ontvangen waarna geweldige optredens op o.a. Lowlands volgden.

Waar dit jaar Kensington de band is waarbij alles lijkt te lukken was dit vorig jaar Bombay Show Pig. Het duo brak door na de release van hun album Vulture/Provider, waarna een clubtour volgde, ze op alle grote festivals stonden en uitstapjes naar de VS en Zuid-Afrika werden gemaakt. En terecht, want op de stampende rock van deze twee muzikanten is het onmogelijk stil te blijven staan. Ze stonden vorig jaar al in de popcentrale, maar zaterdag 13 april zullen ze ook naar de Powerstage van Bibelot komen.

Twee genres die op het eerste gezicht totaal niet bij elkaar passen, Heavy Metal en Folk, toch kan het, dat bewijst Korpiklaani. De Langharige Finnen hebben het de afgelopen jaren zelfs tot in de perfectie weten te verbeteren en laten dit op donderdag 18 april horen in de Mainstage van Bibelot.  Ze hebben de twee genres zo ver laten samensmelten dat het echt een nieuw genre geworden is, wat het leuk maakt voor metalheads én folkfans. Ook is dit concert een aanrader voor punkers of mensen die gewoon van harde muziek houden.

Soms vind je bandjes waarvan je je verbaast bent dat ze uit Nederland komen en nog niet bekent zijn bij het grote publiek. The Horse Company is zo’n bandje. Vorig jaar kwam het 3e album uit, vol met prachtige lichte rocksongs. Nummers waar een echte muziekliefhebber geen nee tegen kan zeggen. Ze komen op vrijdag 19 april deze liedjes laten horen in de Powerstage van Bibelot en is dus een must-go voor elke muziekliefhebber.

Nog meer talenten zijn te vinden op zaterdag 20 april in de popcentrale. Daar is namelijk de Halve Finale van Bandboost, met Liar's Dice (Rock 'n Roll/Blues/Punk), Eve's Fall (Female-fronted metal), Horseshoe Creek (Country/Pop) en One Finger Policy (Rock). Helemaal gratis en vergeet niet je oordoppen mee te nemen want het publiek van deze bands was bij de voorrondes het luidruchtigst.

Op zondag 21 april organiseert Crawl Back weer een hardcore show in Dordrecht. Ditmaal zullen Brutality Will Prevail, In Circles, Light it up en Running out het podium van Dolhuis onveilig maken.

Ska en reggae doet het altijd goed in Dordrecht, dus moet Beef op vrijdag 26 april ook wel weer een succes worden. Deze band is na een pauze van drie jaar weer bij elkaar en vol nieuwe energie. In het oude bibelot werd in 2007 een live CD opgenomen, het optreden in het nieuwe Bibelot moet dus ook wel een succes worden.

Alsof er deze maand nog niet genoeg megatalenten naar Dordrecht komen, zet Bibelot er nog eentje bij, de Nijmeegse Rockers van Navarone komen op zaterdag 27 april naar de powerstage. Fris, energiek, soms wat punky, de eerste EP belooft iig veel goeds.

Dat is zo ongeveer hoe tot nu toe ons muzikale programma er deze maand uitziet. Hieronder vind je nog een handig overzichtje. Print hem uit, plak hem in je agenda of hang hem op in je wc zou ik zeggen. Mist er volgens jou nog iets in het lijstje? Laat het ons weten, plaats een reactie, stuur ons een berichtje op FacebookTwitter of via de Mail
Ben je benieuwd naar een band/artiest die hier tussen staat? Check de Sound of Dordt Spotify Afspeellijst. Hierin vind je veel van de bands die deze maand in Dordrecht optreden.



  • 4 april: Marty Graveyard en band, Dolhuis, VVK: €5, deur: €7,50
  • 5 april: TDTMCM + Crossover, Powerstage Bibelot, €6,55
  • 6 april: Dr. Lektroluv +3, Mainstage Bibelot, €15,55
  • 6 april: HRTZ #11 (o.a. Limewax & Addergebroed), Powerstage Bibelot, €6,55
  • 8 april: Ben Caplan + support, Dolhuis, VVK: €7,50, deur: €10
  • 11 april: Dead Fingers + Il Est Jacques, Dolhuis, VVK: €7,50, deur: €10
  • 12 april: Kensington + Sir Yes Sir, Powerstage Bibelot, UITVERKOCHT
  • 12 april: The Rise of Hiphop Presents: Fresku, Mainstage Bibelot, €10
  • 13 april: Bombay Show Pig + the Maydays, Powerstage Bibelot, €6,55
  • 18 april: Korpiklaani + Metsatöll, Mainstage Bibelot, €17,65
  • 19 april: The Horse Company, Powerstage Bibelot, €6,55
  • 20 april: Gare Du Nord,  Mainstage Bibelot, €20,65
  • 20 april: Bandboost halve finale, Popcentrale, Gratis
  • 21 april: Brutality Will Prevail +3, Dolhuis, VVK: €7,50, deur: €10
  • 25 april: Isbells, Powerstage Bibelot, €10,25
  • 26 april: Beef, Mainstage Bibelot, €15,55
  • 27 april: Navarone + Guild of Stags, Powerstage Bibelot, €8,55
  • 28 april: Joey Cape, Powerstage, Gratis
  • 29 april: Less Than Jake + Smoke On Fire + Astpai, Mainstage Bibelot, €13,55

vrijdag 29 maart 2013

Mister & Mississippi live @ Dolhuis Dordrecht 28-03-'13

1980 jaar nadat jezus gezellig met al z’n volgelingen nog een keer van het leven genoot, genoot een volgepakt dolhuis van Mister & Mississippi, een talentvolle folkpop band die sinds het uitkomen van hun album snel terrein winnen. Twee 3fm-award nominaties, een clubtour met steeds weer uitverkochte zalen, het gaat goed met dit viertal. Ook in Dolhuis was het een halfuur van tevoren uitverkocht en kon Mister & Mississippi ook in Dordrecht proberen de harten van het publiek te veroveren.

Maar eerst mocht Singer-Songwriter Emil Landman de avond openen. In een volgestampt en rumoerig Dolhuis bracht hij zijn mooie en fragiele liedjes ten gehore, die door het lawaai in de zaal eigenlijk alleen in de voorste rijen goed te bewonderen waren. Zonde, want de muziek zit goed in elkaar en de mensen die luisteren zitten duidelijk erg te genieten. Emil begeleidt zichzelf op gitaar, een lichte, simpele, maar passende begeleiding, die perfect aansluit aan de mooie liedjes die met passie en vol overtuiging gezongen worden. Ondanks dat hij niet de aandacht krijgt die hij verdient, geeft hij een degelijk optreden en ontvangt na afloop dan ook een daverend applaus.


Dan is het tijd voor het viertal dat elkaar twee jaar geleden op de Herman Brood Academie ontmoette en sindsdien in een enorme stroomversnelling is gekomen: Mister & Mississippi. Heel het podium staat vol met instrumenten, trommels, gitaren, een orgel, pedalen. Dit is tekenend voor deze band; Mister & Mississippi zit niet aan regels vast, maar past zich elke keer weer aan het nummer aan, zoals een rivier zich aanpast aan het landschap. Hierdoor klinkt elk nummer opnieuw bijzonder. Het overkoepelende genre is het best te bestempelen als dromerige folkpop, of een combinatie van de zang van Ben Howard, de dromerigheid van The Editors en de drums van Mumford and Sons. De meeste nummers beginnen zacht en rustig maar gaan steeds sneller en harder stromen, om uiteindelijk uit te komen in een draaikolk van muziek. Het knappe hierbij is dat de dromerigheid nooit verloren gaat maar altijd aanwezig blijft. Dit geeft de muziek iets filmisch. Na ongeveer een uur spelen bedankt zangeres/percussionist/toetsenist Maxime Barlag “het publiek dat wel stil was”, ook bij Mister & Mississippi was dit namelijk soms een probleem. Daarna spelen ze nog een nummer om daarna het publiek eindelijk de mogelijkheid te geven eindelijk weer luidruchtig te worden.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjEwckaD






zondag 24 maart 2013

Tenement Kids + The Road Home Live @ Dolhuis Dordrecht 23-03-'13


 Zaterdagavond twee bands uit ’t oostn vant’ land in Dolhuis, Tenement Kids uit de achterhoek en The Road Home uit Twente. En dat is niet het enige wat de twee bands in overeenstemming hebben, want beide bands hebben ook een voorliefde voor keiharde rock en dat lieten ze horen ook.


The Road Home bestaat uit twee gitarist/zangers, een bassist en een drummer. Jonge gasten, strakke broeken, felle collegerock/punk, dat is wat dit optreden brengt. Die collegerock/punk wordt soms afgewisseld met post-hardcore, wat een heerlijke combinatie is. Helaas waren er weinig mensen die van deze heerlijke ruige muziek konden genieten, tussen de twintig en dertig man stonden door Dolhuis verspreid en ondanks meerdere verzoeken van de band om dichterbij te komen staan blijft een groot deel van het publiek in de veilige zone van de bar staan. Gelukkig trekt The Road Home zich daar weinig van aan en speelt gewoon een heerlijke set.
Als The Road Home de Road Home richting Twente kiest maken de skinny-jeans plaats voor echte spijkerbroeken; Tenement Kids. Deze band lijkt op het eerste gezicht een gewone hardrock band maar al gauw blijken deze zeven muzikanten toch een redelijk bijzondere groep vormen. Zo zijn ze de eerste hardrock band met achtergrond zangeressen die ik ooit heb gezien. Dit paste ook zeer goed bij de stem van de Leadzanger, die bijzonder veel soul had voor een hardrocker. Verder rockt de band, na een wat moeizaam begin lekker. Echter na een half uur spelen kondigt de zanger het laatste nummer al aan en gaat ook al voor het eind van het nummer het podium af en het artiestengedeelte in. Hier zal echter wel een goede reden voor zijn geweest en verder stoort het niet. Het was alleen jammer omdat Tenement Kids lekker bezig waren.



vrijdag 22 maart 2013

Jaimi Faulkner live @ Powerstage Bibelot Dordrecht 21-03-'13


Je hebt beginnende gitaristen, matige gitaristen, redelijke gitaristen, talentvolle gitaristen, opvallende gitaristen, goede gitaristen, zeer goede gitaristen, legendarische gitaristen en gitaristen die zodra ze een gitaar oppakken en een snaar aanraken de monden van het publiek open laten vallen. Dat Jaimi Faulkner tot die laatste categorie behoort liet hij afgelopen donderdag horen in het nieuwe Bibelot.

Sara Bonne was gevraagd het voorprogramma voor haar rekening te nemen. Deze Rotterdamse singer-songwriter speelt normaal gesproken met een vierkoppige band, maar die kon er blijkbaar ditmaal niet bij zijn, want Sara kwam met slechts twee gitaristen het podium op. Al snel blijkt dat dit niet de meest gebruikelijke bezetting is, want de muziek is niet erg uitgebreid. Beide gitaristen spelen simpele partijen die vaak ook nog hetzelfde zijn. Hiermee start de middelmatigheid van dit optreden. Sara Bonne en haar twee gitaristen klinken net als het gros van de singer-songwriters, braaf en licht. Het mist een berg originaliteit. Met de zang is hetzelfde aan de hand, het is niet slecht, het is niet vals, maar het is te normaal en wordt te vaak gedaan. Een van de weinige lichtpuntjes aan dit optreden zijn de teksten van de nummers, die zijn passievol, mooi en origineel. Helaas komt dit door de muziek te weinig over. Dit maakt, mede doordat de band te weinig interactie met het publiek maakt, het optreden nietszeggend en saai.

Gelukkig komt al gauw daarna Jaimi Faulkner op en, zoals hierboven geschreven, betovert hij met zijn eerste snaaraanslagen direct het publiek dat de powerstage inmiddels goed vult. Tijdens de eerste drie nummers, die hij alleen voor zijn rekening neemt, laat hij horen hoe een singer-songwriter zou moeten klinken. Energie, plezier, passie, dat straalt Faulkner uit. Zeker tijdens het nummer Come Home To Your Love toont hij zijn enorme talent, door tijdens de solo een medley te spelen met meer dan tien rockriffs (zie filmpje). De Australiër houdt van Nederland en is hier dan ook vaak te vinden. Ditmaal maakt hij een korte tour door Nederland om zijn nieuwe single Forgive and Forget en zijn nieuwe album Turn Me Around te promoten. Om deze optredens nog wat interessanter te maken heeft hij een band bestaande uit een drummer, bassiste en toetsenist om hem bij sommige nummers te begeleiden. Ook deze band is zeer goed en zeker de solo’s van de toetsenist zijn heerlijk fris en zorgen voor een goede afwisseling met het gitaargeweld. De muziek bestaat vooral uit country, folk en rock n’ roll met soms een vleugje jazz, soul en britpop en doet denken aan artiesten als Jamie Cullum en James Morrison. Ondanks deze geweldige muziek is het publiek weer lekker Dordts: Luidruchtig en onrespectvol. Gelukkig stoort Jaimi Faulkner zich hier niet heel erg aan en houdt hij het bij de opmerking: “What are you guys talking about overhere? Stocking exchange or something? Or trying to figure out what you’re going to buy at Albert Heijn Tomorrow morning? Important stuff I’m sure…” Hij speelt een geweldige set en na een wat weifelend geroep om een toegift speelt de hij met zijn band ook nog een nummer met geweldige solo’s op een Lap Steel Guitar en Orgel. Al met al een optreden wat nog lang in mn geheugen gegrift zal staan.

MEER FOTO'S? CHECK: http://flic.kr/s/aHsjErcHW2






zondag 17 maart 2013

The Bazzookas + Trenchcoat live @ Mainstage Bibelot Dordrecht

'Bibelot is Bibelot nog, maar beter.' 

Met geen woorden is te beschrijven wat ik voelde toen ik gister Bibelot in liep. Terwijl de zaal volstroomde keek ik vol bewondering naar de lichten, de boxen, het balkon, de bars. Alles zag er even goed uit. Ik (en met mij alle andere Dordtenaren denk ik) kregen bij het zien van zo’n mooie zaal een enorm gevoel van trots, dat dit in onze stad mogelijk is.

Maar hoe mooi een zaal ook is, het draait natuurlijk allemaal nog steeds om de muziek. Die werd tijdens deze officieuze opening verzorgd door Trenchcoat en The Bazzookas. De eerstgenoemde mocht als eerste aantreden en, zoals ze het zelfs zeiden, de mainstage ontmaagden. En dat doen deze negen jonge gasten niet voorzichtig, ze gaan er meteen hard in. Zo hard zelfs dat halverwege de set de stoppen doorslaan en ze voor een paar minuten zonder geluidsversterking zitten. Gelukkig is dit geen probleem voor Trenchcoat, want deze band speelt een mix van Jazz, swing en rock ’n roll; Hierdoor kan de band zich zo aanpassen en jammen de Drummer, contrabassist en blazers de tijd vol. Deze periode van de set klinkt Trenchcoat echt zoals een band uit de 30’s/40’s. Want over het algemeen hebben ze de muziek wel wat toegankelijker gemaakt voor een breed publiek. Dit is echter totaal niet erg, want de nummers zijn heerlijk dansbaar en dus staan de mensen voorin de zaal al lekker te swingen.

Het wordt voller en voller in de mainstage, Trenchcoat gaat af, The Bazzookas komen op. Ska-punk is altijd reden voor een feestje en de zeven muzikanten (Trompetist René Kabboord was er niet) weten precies hoe ze dat aan moeten pakken. Al gauw is de eerste crowdsurfer een feit en een paar minuutjes later mag zanger Bazz zich de eerste stagediver in het nieuwe Bibelot noemen. Ondertussen skankt en pogoot er op los. The Bazzookas zijn een achtbaan van energie die niet van ophouden weet en elke nummer weer een stapje hoger gaan. De bandleden duiken het publiek in, halen gekke trucs uit en maken vooral een heleboel lol. Hiermee verhult de band goed dat de nummers technisch niet heel bijzonder zijn. Dit maakt bij The Bazzookas ook weinig uit omdat de beleving alleen al meer dan genoeg is. Tijdens de toegift klimt een groot deel van het publiek het podium op, net zoals vroeger. Bibelot is Bibelot nog, maar beter.

!!!! Voor meer foto’s: http://flic.kr/s/aHsjEnzsLq !!!!



vrijdag 15 maart 2013

Town of Saints + Mr. Richard @ Dolhuis Dordrecht 14-03-'13


 Het is al vaker gezegd de afgelopen maand, de winter begint langzaamaan over te gaan in de lente, ondanks dat de winter de afgelopen dagen nog een verassing voor ons in petto had, begint dat toch steeds duidelijker te worden. Ook leek de overgang van winter naar lente een thema bij Town of Saints afgelopen donderdag in Dolhuis. Daar ging de muziek over van de warme en winterse klanken van Mr. Richard over in de vrolijke en energieke lentenummers van Town of Saints.



Eerst dus Mr. Richard, in tegenstelling tot wat je zou vermoeden bestaat Mr. Richard uit 4 bandleden. Die zang, bas en tweemaal gitaar voor hun rekening nemen. Daarnaast maken alle muzikanten naast hun instrument ook nog gebruik van andere geluidjes, zoals een digitale bassdrum. Dit alles levert heerlijke folkmuziek op. Warm, sfeervol, rustig en ook simpel, wat daardoor wel weer de meerstemmige zang goed naar voren laat komen. Om de zoveel tijd is er opeens een opleving in een nummer, wat ervoor zorgt dat het optreden niet te droevig wordt. Daarnaast zijn de Groningse muzikanten tussen de nummers zeer vrolijk en humoristisch aanwezig. Al met al een heerlijk optreden.

Zoals Mr. Richard al aankondigt, komt daarna Town of Saints op. Vanaf de eerste tonen meteen al anders dan Mr. Richard. Eerder vergeleek ik ze met Mumford and Sons, die uitspraak neem ik terug. Want Town of Saints is meer, de Groningse band is meer Rock, soms zelfs punky. Ook swingt de band vaak lekker. Dit maakt Town of Saints stiekem zelfs lekkerder om op te dansen dan de Britse band. De muziek voelt vrolijk, warm, energiek en orgineel. Het publiek pikt dit goed op en kan al gauw niet meer stil te blijven staan. Het is verbazingwekkend hoeveel geluid slechts drie muzikanten, gitaar, viool en drums,  kunnen produceren, want de nummers van Town of Saints zijn gecompliceerd, gevarieerd en vooral heel lekker.




maandag 11 maart 2013

Northcote 2013 @ Popcentrale Dordrecht 10-03-'13

Afgelopen zondag was de tweede editie van het Hardcorefestival Northcote in de Popcentrale. Een van de grootste hardcoreshows van Nederland. Met bands uit de VS, de UK, Duitsland, België, Italië en Nederland had Crawlback dit jaar een zeer internationaal programma. Helaas werd dit jaar de organisatie geplaagd door een enorm aantal afzeggingen, maar liefst 5 van de 14 bands meldden zich af. Gelukkig konden de gasten van Crawl back voor 4 bands vervanging vinden, waardoor het festival uiteindelijk met 13 grote bands van start ging.


CLEARxPATH
helaas geen filmpje van
TO THE TEST

THE WORDS I NEVER SAID (IT)

NEW MORALITY

COLDBURN (GER)


GET WISE (BE)
Helaas geen filmpje van

REDEMPTION DENIED


BROKEN TEETH (UK)


SURVIVAL (UK)


BLINDSIDE (BE)

CORNERED

RISK IT (GER)

EXPIRE (USA)

zaterdag 9 maart 2013

Qeaux Qeaux Joans @ Dolhuis Dordrecht 08-03-'13


Dat optredens via Bobby Kinghe altijd garant staan voor iets bijzonders is algemeen bekend. Dus zodra ze bekend maakten dat Qeaux Qeaux Joans naar Dolhuis kwam, was ik, ondanks ik nog nooit van haar had gehoord, direct enthousiast. Maar toen ze de afgelopen maanden opeens opdook op onder andere 3fm, Eurosonic Noorderslag en De Wereld Draait Door kon ik er echt niet meer op wachten. Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover.

Het voorprogramma werd verzorgd door Sofie Letitre. Deze zangeres + band werd pas zeer laat aangekondigd zonder erg veel aandacht. Op het eerste gezicht lijkt dit vreemd, want de driestemmige zang maakt indruk, de band floreert in ingetogenheid. Maar al gauw blijkt het toch allemaal zo goed als het in het begin leek. Het is of de ingetogenheid die te ver wordt doorgetrokken, of de vaardigheid van de band die te kort schiet, maar de muziek is zo kaal en recht, dat het al snel heel saai wordt en ook het publiek de aandacht verliest.

Sofie Letitre
Bij Qeaux Qeaux Joans is het tegenovergestelde aan de hand. Vanaf de eerste akkoorden leeft de muziek. Het schept een kabbelende beek, glooiende velden, een klein paadje door een herfstig bos; Elk nummer is een ander setting. De stem van Qeaux Qeaux Joans schept in deze setting een emotioneel verhaal, zo gevoelig, zo echt, dat het voelt alsof je er zelf bij bent. De muziek past ten alle tijden in elkaar, niks overheerst, niks stoort en toch is zijn beide gitaren, basgitaar, toetsen en drums afzonderlijk duidelijk te horen. Qeaux Qeaux Joans zingt hier overheen met een heerlijke soulstem, waar ook folk, jazz, reggae en zelfs wat hip-hop doorheen klinkt, alles met jaloersmakend gemak gezongen. Verder toont ze veel charme tussen de nummers door, dan weer humoristisch, dan weer serieus, waardoor ze snel een band met het publiek opbouwt. Dat publiek is dan ook al gauw in staat om tweestemmig met haar mee te zingen. Dit alles maakt houdt het optreden de hele tijd super interessant, zonder enig moment van verslapping. Dit zorgt ervoor dat haar boodschap van liefde diep in iedereen doordringt en iedereen na afloop met een warm gevoel vanbinnen vertrekt. Qeaux Qeaux Joans en haar band zijn een buitencategorie voor de Nederlandse muziek, talenten die de komende maanden waarschijnlijk een enorme groei mee gaan maken.



vrijdag 8 maart 2013

The Donny Brooks Albumreleaseshow @ Dolhuis Dordrecht 07-03-'13

3 jaar geleden begonnen Dick de Krijger, Tim Platschorre en Pascal de Smit een band, die One Night Band gedoopt werd. Toen echter bleek dat de relatie van tussen deze Dordtse muzikanten langer duurde, werd de naam, waarschijnlijk vooral voor een professionelere uitstraling, veranderd in The Donny Brooks. Het eerste album, About. The. Fuzz. is gemaakt en afgelopen donderdag werd dit in het Dolhuis met veel kabaal vertoond aan het publiek.


Een andere Dordtse band, One Finger Policy, mocht de spanning voor de albumrelease opbouwen. Een puberende versie van the Black Keys, zo kunnen deze gasten omschreven worden. Scherper, vuiler, maar dezelfde pakkende riffs en solo’s als het Amerikaanse duo. Soms maken de vijf gasten een uitstapje naar een ander genre, zoals Punk en Brit-pop, maar de basis blijft altijd de Rock. Helaas is One Finger Policy, net als alle andere pubers, niet altijd even stabiel in hun nummers. De zang zit soms mis en ook lopen de gitaren elkaar heel af en toe mis. Maar dit zijn slechts kleine vlekjes op een verder heerlijk optreden. One Finger Policy is energiek en origineel, een band waar we in de toekomst nog veel meer van gaan horen.

Dan komt de band waarvan er posters door heel dolhuis zijn opgehangen het podium op. The Donny Brooks pakken de release van hun eerste plaat duidelijk professioneel aan, te zien aan onder andere de opbouw van het podium en het lichtplan. Vanaf het eerste nummer wordt meteen duidelijk waarom; de keiharde rock van deze drie mannen is volwassen, fel, energiek, fris en vol plezier. De bandleden hebben, nadat ze de spanning eraf hebben gespeeld, duidelijk veel lol in wat ze doen en dit zorgt voor nog vettere en energiekere nummers en solo’s. De nummers bevallen goed bij het publiek en staat lekker mee te bewegen. Door verschillende tempo’s, geluiden en maatsoorten blijft de muziek de hele tijd interessant. Zo spelen Dick, Tim en Pascal een klein uur, waarna ze onder luid applaus na een diepe buiging het podium afgaan om hun CD, die, naast on-Dordrechts goed te zijn, zeer tof is vormgegeven, te verkopen aan geïnteresseerden.












zondag 3 maart 2013

Sound From Dordt, Wat, Waar, Wanneer in Maart '13


Het lange wachten is voorbij, het voorjaar breekt aan, programmeurs worden wakker uit hun winterslaap, muzikanten stoffen hun instrumenten af en bovenal, de bouwvakkers verdwijnen uit het energiehuis en maken plaats voor geluids- en lichtmannen, wat betekend dat Bibelot na 3 maanden eindelijk weer zijn deuren opent. The Sound of Dordt zet even op een rijtje wat er zoal te doen is deze maand.

De muziek-maand begint op donderdag 7 maart met een avond van en voor Dordt, want The Donny Brooks, voorheen bekend als One Night Band, en supportact One Finger Policy zijn bands die hun wortels in Dordrecht hebben. De eerstgenoemde band presenteert deze avond hun album: About. The. Fuzz. Verwacht rock, heel veel rock. Benieuwd? De entree is gratis dus je kan zo even langswippen.

De volgende dag, vrijdag 8 maart, op hetzelfde podium, Qeaux Qeaux Joans, zoals we al eerder zeiden, Bobby Kinghe lijkt weer een talentje gestrikt te hebben. Afgelopen Eurosonic Noordenslag zeer uitgebreid in beeld gebracht en nu al een van de opkomende artiesten van 2013. Ook worden haar shows altijd als zeer memorabel bestempeld, een must-go dus en voor slechts 5 euro ben je erbij.

Expire
Iets heel anders is het Northcote Festival, zondag 10 maart in de popcentrale. Van half 2 ‘s middags tot half 11 uur ’s avonds 14 nationale en internationale hardcore bands die het publiek mogen vermaken. Rott’n Damned, 21 Gun Salute, To The Test, The Words I Never Said, New Morality, Coldburn, Get Wise, Redemption Denied, Survival, Broken Teeth, All for Nothing, Cornered, Desolated en Expire zijn de namen van de bands uit Nederland, België, Duitsland, Italië, Verenigd Koninkrijk en de Verendigde Staten, die je voor 10 euro kan zien, horen en voelen.

Donderdag 14 maart kunnen we dan weer terug naar Dolhuis voor Town of Saints en hun supportact Mr. Richard. Mooie (indie-)folk liedjes, een aanrader dus voor fans van bijvoorbeeld Mumford and Sons. Net als bij Qeaux Qeaux Joans zijn deze bands te zien voor de schappelijke prijs van 5 euro.

De volgende dag, vrijdag 15 maart, is dan eindelijk het moment waar vele muziek-liefhebbende Dordtenaren op hebben zitten wachten: Bibelot opent zijn deuren en wel met de trots van muzikaal Dordrecht: The Death Letters. Samen met Steak Number Eight zullen zij als eerste de nieuwe Power Stage testen. Om bij dit memorabele moment aanwezig te zijn ben je slechts €6,55 kwijt.

De Main Stage van Bibelot mag de volgende dag, zaterdag 16 maart, zijn deuren dan openen, ook voor een band uit de regio. Ska-punkers The Bazzookas mogen gaan testen of het podium sterk genoeg is voor hun wilde optredens. Dit doen ze samen met Trenchcoat, 8 jonge gasten die oude muziek in een hip jasje gieten en daar een wervelende show omheen geven, een concept wat zeer aanslaat. Alle reden dus om langs te gaan, zeker omdat er geen prijskaartje aan deze avond hangt.

Om weer wat tot rust te komen komt donderdag 21 maart de Australische Singer-Songwriter Jaimi Faulkner de Power Stage van Bibelot bezoeken. Zijn repertoire bestaat uit prachtige rauwe soul en blues liedjes. Samen met de lichte liedjes van het talent Sara Bonne een heerlijke relaxende avond. Kosten: €5,40.

Voor Alternative-Rock fans is Zaterdag 23 maart in Dolhuis een must, Tenement Kids en The Road Home. Lekker rocken, dat is waar deze bandjes voor staan. En voor 5 euro ben je erbij.

Het houdt niet op met de talenten die in maar langskomen in de Dolhuisstraat, want donderdag 28 maart staan de band Mister and Mississippi en singer-songwriter Emil Landman klaar voor het Dordtse publiek. Dromerige folksongs dat is wat deze muzikanten, die allemaal op de Herman Brood Academie hebben gezeten, beloven. Entree is €7,50

Dat is zo ongeveer hoe tot nu toe ons muzikale programma er deze maand uitziet. Hieronder vind je nog een handig overzichtje. Print hem uit, plak hem in je agenda of hang hem op in je wc zou ik zeggen. Mist er volgens jou nog iets in het lijstje? Laat het ons weten, plaats een reactie, stuur ons een berichtje op FacebookTwitter of via de Mail
Ben je benieuwd naar een band/artiest die hiertussen staat? Check de Sound of Dordt Spotify Afspeellijst. Hierin vind je veel van de bands die deze maand in Dordrecht optreden.

overzicht:

·        7 maart: The Donny Brooks + One Finger Policy, Dolhuis, 21:00, gratis
·        8 maart: Qeaux Qeaux Joans, Dolhuis, VVK: €5/deur: €7,50
·        10 maart: Northcote, Popcentrale, VVK: €10/deur: €15
·        14 maart: Town of Saints + Mr. Richard, Dolhuis, VVK: €5/deur: €7,50
·        15 maart: The Death Letters + Steak Number Eight, Bibelot Power Stage, €6,55
·        16 maart: Bazzookas + Trenchcoat, Bibelot Main Stage, gratis
·        21 maart: Jaimi Faulkner + Sara Bonne, Bibelot Power Stage, €5,40
·        23 maart: Tenement Kids + The Road Home, Dolhuis, VVK: €5/deur: €7,50
·        28 maart: Mister and Mississippi + Emil Landman, Dolhuis, VVK: €7,50/deur: €10

zaterdag 2 maart 2013

KinKobra + 44 Venom @ Popcentrale Dordrecht 01-03-'13

In februari 2012 stond KinKobra in bibelot, samen met LaFaro. Het was een teleurstellend optreden van een zoekende band. Van het concertverslag wat volgde was KinKobra niet gediend, na wat gemail over en weer loopt het met een sisser af. Iets meer dan een jaar later krijgen ze nogmaals de kans om het Dordtse publiek te vermaken.

Daarvoor mocht eerst het beginnende band 44 Venom het spits om 21:15, 75 minuten na de officiële aanvangstijd, afbijten. Met de rug naar het publiek en de lichten uit begint de set van deze Rotterdamse band. Krachtige riffs, drums en een snijdende solo, de toon is gezet. Want dit is tekenend voor het grootste gedeelte van het optreden. Nummers die langzaam opbouwen en met veel spanning uiteidelijk overgaan tot een rockende extase. Dit concept wordt afgewisseld met gevoelige nummers vol emotie. Overall klinkt is muziek van 44 Venom progressive/alternative rock, een energieke kruising van Arctic Monkeys en Biffy Clyro met een duister sausje eroverheen, al met al een zeer originele stijl. Helaas is niet elk nummer even goed, sommige nummers missen emotie en de hiervoor genoemde extase en wordt de muziek overheerst door kracht. Ook zijn er wat schoonheidsfoutjes en is het ritme niet altijd even strak. Maar aangezien deze band pas 5 maanden bezig is staat hier vooral een band met heel veel potentie.
Het podium leeggemaakt en KinKobra mag hun apparatuur neerzetten. Een paar minuutjes later start de Gorkumse band met een zeer professionele set-up. Dit is precies wat KinKobra wil zijn, professioneel, een grote band. Dit doen ze door, zo lijkt het, voor elk nummer een andere grote band nemen en die te naäpen, U2, papa roach, pearl jam, system of a down, radiohead, rage against the machine, van alles komt langs. Zanger Pascal Molenaar zingt het allemaal bij elkaar, deze keer gelukkig wel zuiver, maar hij blijft een aparte zangtechniek te hebben waardoor hij soms wat te laag inzet. Daarnaast beweegt hij over het podium alsof hij acteur/rockster Jack Black is, maar dan met een serieus gedicht, wat het redelijk apart maakt. Het past allemaal wat beter in elkaar dat een jaar geleden, maar heeft nog steeds geen eigen gezicht. KinKobra is als een kind dat heel graag volwassen wil zijn en daarom volwassen na gaat doen, maar vergeet dat een evenwichtig en eigenzinnig volwassene voortkomt uit een periode pubertijd, waarin het de wereld zelf leert te zien en te begrijpen.