Het vergt nogal wat
lef om je band deze naam te geven. De naam, zoals Leonardo DiCaprio in Titanic
al riep, impliceert namelijk nogal wat. King of the World, koning van de
wereld, oftewel de allerbeste. Deze band is echter al goed op weg. Het
blueskwartet, dat uit alle hoeken van Nederland komt, won dit jaar de prijs
voor beste bluesband, gitarist, bassist, drummer en toetsenist van Nederland en
dat terwijl de band pas twee jaar bezig is. Daarnaast werden er in die
afgelopen twee jaar twee albums uitgebracht, in Pauw en Witteman en Vrije
Geluiden gemaakt en werden ze bejubeld door Johan Derksen. Afgelopen vrijdag
kwamen zij hun blues-koninkrijk uitbreiden naar Dordrecht.
King of the World mag ook zeker wel een superband genoemd worden. Met Erwin Java (Cuby & The Blizzards, Jan Akkerman, Larry Carlton, Herman Brood), Ruud Weber (Snowy White), Govert van der Kolm (Coco Montoya, Matt Schofield, Monster Mike Welch) en Fokke de Jong (Normaal) heeft deze band ontzettend veel ervaring en dat valt te horen. Vanaf het eerste nummer blaast de authentieke blues uit de speakers in Dolhuis (dat nog steeds elk optreden mooier en gezelliger lijkt te worden en vanavond lekker vol zit). Je merkt dat de blues bij deze vier mannen door de aderen stroomt. Hun lichtelijk trage, steady blues is gebouwd op kwaliteit. De nummers zijn serieus maar tegelijkertijd zie je het plezier twinkelen in de ogen van het viertal, ondanks alle ervaring zijn ze de lol in de blues nog lang niet verloren.
De nummers zijn al geweldig om naar te luisteren, maar het
wordt allemaal nog beter als Java of Van der Kolm een solo inzet. Hier zit het
echte hoogtepunt van het optreden van King of the World. Erwin Java weet met
zijn solo’s hele verhalen te vertellen, met slechts enkele noten het kippenvel
over je rug te laten lopen of het publiek gek te maken met fantastische
uithalen van zijn gitaar. Govert van der Kolm daarentegen combineert in zijn
solo’s de Blues met andere stijlen als Jazz en Funk, speelt op vier
verschillende toetsinstrumenten en gebruikt deze ook samen, gebruikt zijn
voeten in solo’s en speelt brutaal en eigenzinnig. Ondertussen zorgen De Jong
en Weber voor een constante en ontzettend sterkte basis. 
Het enige minpuntje aan het optreden is het publiek, vooral achter in de zaal, dat erg onbeleefd luidruchtig is tijdens Can’t Go Home, een muzikaal eerbetoon aan Blueslegende en Java’s beste vriend Harry Muskee. Het lawaai dat dat deel van het publiek overstemt soms bijna dit prachtige nummer en de minutenlange, zwaar emotionele solo van Java, wat gewoon heel erg zonde is. Gelukkig trekt King of the World zich hier niks van aan en speelt door alsof er niks aan de hand is. Zo is dit superblueskwartet serieus, professioneel, kwalitatief van het hoogste niveau en ondertussen spelen ze nog steeds met het plezier van een stel jonge honden. Kijk maar eens naar de twinkelende ogen in onderstaande foto.
VOOR MEER FOTO'S CHECK: https://www.flickr.com/photos/soundofdordt/sets/72157646552574934/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten